Sıcacık Bir Merhaba
Herkese Merhaba..
Blogger uyeligim bir kac sene oncesine dayanmasina ragmen , aktif olarak kullanmak nasip olmadi..
Calisan biri olmam , bloga yeterli vakit harcamama engel oldu diyebilirim.
ikinci oglumun dunyaya gelmesiyle birlikte , cok sicak bakmamama ragmen , ise ara vermeye karar verdim. Bundaki en buyuk etken buyuk oglumun artik okullu olacak olmasiydi.Iki bucuk yasindan itibaren okul ortaminda olmasi, aslinda heyecanimi yenmeme yardimci olur saniyordum. Ama ilkokula baslamak benim icin tarifsiz bir heyecandi..
Kres doneminden sonra 4 ve 5 yas icin anaokulu arastirmasina basladim. Egitim isi bana gore hem profosyonellik,hem de heyecan dolu amator bir ruh ister.. Basaksehir bu konuda cennet gibi :) Aslinda hem iyi hem kotu.. Iyi ... cunku rekabet olusunca , egitim kalitesi artiyor.. Kotu, herkes bilir kisiymis gibi anaokulu aciyor. Bu yuzden iyice arastirip karar vermek gerek.
Bu konuda sansliydim. Gonul rahatligiyla gonderdim oglumu, okuluna. Krese gittigimiz zamanlar aglayarak gidiyorduk. Kapida ayrilmak cok zordu. Surekli arayip soruyordum. Icimde hep acaba yanlis mi yapiyorum endisesi tasidim. Bunda buyuklerimizin etkisi cok oldu. Anneanne, babaanne ve dedeler zaman zaman ustu kapali elestirilerle sikintimizi buyuttuler. Ama evde bakiminin kisilik gelisimine cokta katkisi olmadigi kanaati, okul oncesi egitimi almaya basladigimizda , tecrubeyle iyice olusmaya basladi. Bir anda kelime dagarcigi artmaya basladi. Zaten akici ve cok anlasilir konusmasina ragmen, cumle kurmasi ciddi oranda artti. Kendi yasitlarindan bir ust grupta devam etti. Bu sayede motor gelisimi daha hizli oldu. Televizyon karsisinda ölü vakit gecirmektense, kagit , kalem, makas , boyalar ve gercek arkadaslarla paylasarak yaptigi tum etkinlikler daha kiymetli .. Yeri geliyor tartisiyor , yeri geliyor paylasiyor, yeri geliyor ufak capli bir kavgaya karisiyor. Yani gercek bir dunyada , yavas yavas buyuyor. Kresle birlikte artik okullu olmanin ilk adimini atan oglum , mini mini aglasmalarina da son vermeye basladi. Zamanla cok sevilen ogrenci oldu. Oglumu tarif ederken ogretmeninin ifadesi, asil oglum benim demesi, baska birinden onu dinlemek , benim acimdan cok keyifliydi.
Anaokulu surecinide cok ciddiye aldim. Duzenimiz o gunlerden kalma diyebilirim. Saglik problemlerimiz olmadigi surece, anaokuluna devamsizlik yapmadik . Bu donemde 5 yas cocugu icin azimsanamayacak bir kutuphane edindik. AVM'lerde ki oyun parki gezilerimizi her defasinda cocuk kitaplari bolumunde tamamladik. indirime giren hikaye kitaplari, etkinlik kitaplari alarak kutuphanemizi her gecen gun buyuttuk. Aksamlari yatarken bunlari okuduk.
Benim yakisikli oglum tam dort yasindayken abi oldu.. Ikinci kez anne olacagimi ogrenmeden onceki hafta, yaklasik on gun kadar , kosarak yanima gelip, avuclarini karnima surerek, kardesim karninda diyip durdu. Bu duruma hem sasiriyordum , hem de tuhafima gidiyordu. Aramizda ki adini koyamadigimiz bu iletisimden on gun kadar sonra yeniden anne olacagimi ogrendim.Ona abi olacagini soyledigimizde aldigimiz cevap daha da ilgincti.. ''Evet, biliyorum''...
Hamileligim suresince, abiligin nasil olacagina dair bol bol konustuk. Ornekler vererek hayatimizin seyrinin benim icin ikinci kez, onun icin ilk kez nasil degisecegini anlatip durdum. Oyun oynarken , oyuncaklarinin pesinden surekli kosan kucuk bir adamin varligina alistirmaya calistim.
Bu surec izledigimiz Calliou cizgi film ve Pepe sayesinde daha da kolaylasti. Calliou ve Pepenin annesinin hamilelik donemleriyle benim hamilelik donemim birbirine cok yakin:)
Kardesin nasil bir sey oldugunu bu sayede kavradik .. Hatta oglusum bu durumu abartip kardesinin adini Rossie koymak istedi :)
Ilk cocuk olmanin, arkandan baska cocuklarin gelmesi, sevginin bolundugunu sanmak gibi duygularin nasil oldugunu cok net hatirlamasamda empati yaparak, butun senaryolari ona gore hazirlamaya , oglumada anlatmaya calistim.
Bu sayede oglusum , kardesini sevgiyle , kocaman bir kalple karsiladi.
Artik kendimi daha zengin hissediyordum.
Blogu cocuklarima daha faydali olabilmek icin actim. Onlar icin neler yapabilirim, nasil yapabilirim gibi sorularin karsiligini bulmak hedefim. Umuyorum devamini getirebilirim.
Yapici oldugu taktirde yapilacak her turlu elestiriye kapim sonuna kadar acik... Elestirilmek, buyumek , kaliteli olmak demektir.
Kucuk dunyama hosgeldiniz :)
Blogger uyeligim bir kac sene oncesine dayanmasina ragmen , aktif olarak kullanmak nasip olmadi..
Calisan biri olmam , bloga yeterli vakit harcamama engel oldu diyebilirim.
ikinci oglumun dunyaya gelmesiyle birlikte , cok sicak bakmamama ragmen , ise ara vermeye karar verdim. Bundaki en buyuk etken buyuk oglumun artik okullu olacak olmasiydi.Iki bucuk yasindan itibaren okul ortaminda olmasi, aslinda heyecanimi yenmeme yardimci olur saniyordum. Ama ilkokula baslamak benim icin tarifsiz bir heyecandi..
Kres doneminden sonra 4 ve 5 yas icin anaokulu arastirmasina basladim. Egitim isi bana gore hem profosyonellik,hem de heyecan dolu amator bir ruh ister.. Basaksehir bu konuda cennet gibi :) Aslinda hem iyi hem kotu.. Iyi ... cunku rekabet olusunca , egitim kalitesi artiyor.. Kotu, herkes bilir kisiymis gibi anaokulu aciyor. Bu yuzden iyice arastirip karar vermek gerek.
Bu konuda sansliydim. Gonul rahatligiyla gonderdim oglumu, okuluna. Krese gittigimiz zamanlar aglayarak gidiyorduk. Kapida ayrilmak cok zordu. Surekli arayip soruyordum. Icimde hep acaba yanlis mi yapiyorum endisesi tasidim. Bunda buyuklerimizin etkisi cok oldu. Anneanne, babaanne ve dedeler zaman zaman ustu kapali elestirilerle sikintimizi buyuttuler. Ama evde bakiminin kisilik gelisimine cokta katkisi olmadigi kanaati, okul oncesi egitimi almaya basladigimizda , tecrubeyle iyice olusmaya basladi. Bir anda kelime dagarcigi artmaya basladi. Zaten akici ve cok anlasilir konusmasina ragmen, cumle kurmasi ciddi oranda artti. Kendi yasitlarindan bir ust grupta devam etti. Bu sayede motor gelisimi daha hizli oldu. Televizyon karsisinda ölü vakit gecirmektense, kagit , kalem, makas , boyalar ve gercek arkadaslarla paylasarak yaptigi tum etkinlikler daha kiymetli .. Yeri geliyor tartisiyor , yeri geliyor paylasiyor, yeri geliyor ufak capli bir kavgaya karisiyor. Yani gercek bir dunyada , yavas yavas buyuyor. Kresle birlikte artik okullu olmanin ilk adimini atan oglum , mini mini aglasmalarina da son vermeye basladi. Zamanla cok sevilen ogrenci oldu. Oglumu tarif ederken ogretmeninin ifadesi, asil oglum benim demesi, baska birinden onu dinlemek , benim acimdan cok keyifliydi.
 |
| Oglumun ilk kres gunu... |
 |
| Ahmet Asaf tam bir haftalık. |
Hamileligim suresince, abiligin nasil olacagina dair bol bol konustuk. Ornekler vererek hayatimizin seyrinin benim icin ikinci kez, onun icin ilk kez nasil degisecegini anlatip durdum. Oyun oynarken , oyuncaklarinin pesinden surekli kosan kucuk bir adamin varligina alistirmaya calistim.
Bu surec izledigimiz Calliou cizgi film ve Pepe sayesinde daha da kolaylasti. Calliou ve Pepenin annesinin hamilelik donemleriyle benim hamilelik donemim birbirine cok yakin:)
Kardesin nasil bir sey oldugunu bu sayede kavradik .. Hatta oglusum bu durumu abartip kardesinin adini Rossie koymak istedi :)
Ilk cocuk olmanin, arkandan baska cocuklarin gelmesi, sevginin bolundugunu sanmak gibi duygularin nasil oldugunu cok net hatirlamasamda empati yaparak, butun senaryolari ona gore hazirlamaya , oglumada anlatmaya calistim.
Bu sayede oglusum , kardesini sevgiyle , kocaman bir kalple karsiladi.
Artik kendimi daha zengin hissediyordum.
Blogu cocuklarima daha faydali olabilmek icin actim. Onlar icin neler yapabilirim, nasil yapabilirim gibi sorularin karsiligini bulmak hedefim. Umuyorum devamini getirebilirim.
Yapici oldugu taktirde yapilacak her turlu elestiriye kapim sonuna kadar acik... Elestirilmek, buyumek , kaliteli olmak demektir.
Kucuk dunyama hosgeldiniz :)
Yorumlar
Yorum Gönder